Przewodnik turystyczny terenowy - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Przewodnik turystyczny terenowy

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Przewodnik turystyczny terenowy oprowadza turystów, udzielając informacji o terenie oraz jego poszczególnych obiektach, o ich historii i tradycji, a także o związkach z resztą kraju. Przekazuje im w sposób fachowy informacje. Sprawuje nadzór nad świadczeniem usług przewidzianych w programie imprezy, a także opiekuje się jej uczestnikami.

Zadania zawodowe na stanowisku przewodnik turystyczny terenowy:

• dostosowywanie programu zwiedzania miasta lub określonego terenu do całości programu imprezy;
• przedstawianie miasta, poszczególnych jego obiektów lub danego terenu w sposób, który umożliwi turyście zachowanie w pamięci nie tylko jego obrazu, ale i w miarę pełnej, choć skondensowanej wiedzy;
• prowadzenie (pieszo, autokarem lub w inny sposób) uczestników imprezy określoną w programie trasą;
• powiązanie informacji o mieście, obiekcie lub terenie z historią, kulturą i geografią całego kraju, a także przedstawianie ich roli w życiu społecznym i gospodarczym państwa;
• utrwalanie w pamięci turystów pozytywnego wizerunku zwiedzanego regionu lub kraju;
• zapoznanie uczestników z walorami przyrodniczymi krajobrazowymi i innymi zwiedzanej trasy;
• dbanie o bezpieczeństwo uczestników na trasie imprezy i udzielenie im pomocy w razie potrzeby;
• pełnienie roli nauczyciela i wychowawcy wobec turysty młodego, dla którego program wycieczki jest fragmentem programu nauczania w szkole;
• rozbudzanie wśród turystów, zwłaszcza młodych, chęci do uprawiania turystyki i krajoznawstwa;
• wykazywanie się w każdej sytuacji opanowaniem i grzecznością;
• wygłaszanie prelekcji z przezroczami czy filmami na tematy związane z historią, geografią, ochroną środowiska.