Mikrobiolog - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Mikrobiolog

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Mikrobiolog zajmuje się poznawaniem, obserwacją, hodowlą i badaniem drobnoustrojów (bakterii i wirusów) i ich budową, rozwojem, czynnościami życiowymi i rolą w przyrodzie. Bada środowisko ich występowania, jak: gleba, produkty spożywcze, tkanki ludzi, zwierząt i roślin, krew, kał, mocz, oraz wrażliwość żywych szczepów bakterii z hodowli na stężenia środków chemicznych (płyny i proszki dezynfekcyjne), fizycznych (temperatura, suche gorące powietrze, proces gotowania) i leków. Prowadzi eksperymenty laboratoryjne i terenowe, doskonali lub opracowuje koncepcje, teorie, metody oraz sposoby wykorzystania wiedzy mikrobiologicznej w medycynie, weterynarii, środowisku (woda, powietrze, żywność), przemyśle, rolnictwie.

Zadania zawodowe na stanowisku mikrobiolog:

• studiowanie i prowadzenie prac badawczych i eksperymentalnych dotyczących: struktury budowy, przeobrażeń i czynności życiowych drobnoustrojów atakujących żywe organizmy, mikroorganizmów glebowych, mikroorganizmów wykorzystywanych w różnych gałęziach przemysłu;
• prowadzenie specjalistycznych badań diagnostycznych (wirusologicznych, serologicznych) w rozpoznawaniu chorób infekcyjnych pochodzenia wirusowego (np. grypa, ospa, żółtaczka, zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych) celem określenia gatunku, rodzaju, typu wirusa oraz sposobu jego zwalczania;
• studiowanie i badanie systemów antygenowych (przeciwciał) wirusa;
• przygotowywanie pożywek i prowadzenie hodowli wirusów izolowanych oraz hodowli wirusów na bakteriach w celach diagnostycznych i naukowych;
• badanie dostarczanych przez zakłady służby zdrowia próbek materiału (tkanka, krew, ropa, kał, wymazy organiczne, wymazy ze sprzętu i pomieszczeń, środki spożywcze) na obecność bakterii;
• wykonywanie posiewów bakteryjnych z dostarczonych prób materiału badawczego;
• klasyfikowanie bakterii posiewów (grupa, gatunek, typ);
• prowadzenie hodowli izolowanych szczepów bakterii z prób materiału badawczego;
• badanie wrażliwości bakterii chorobotwórczych na określone stężenia środków fizycznych (temperatura, wilgotność powietrza, proces gotowania), chemicznych (płyny i proszki dezynfekcyjne) i leków;
• badanie mikroorganizmów glebowych w różnych ekosystemach w zakresie procesów glebotwórczych, procesu rozkładu materii organicznej, tworzenia przez nie określonych zespołów i współżycia z określoną roślinnością;
• badanie mikrobiologiczne cyklu produkcyjnego oraz produktu finalnego artykułów spożywczych, np. serków homogenizowanych, sałatek, kiełbas, w celu wyeliminowania zakażenia surowca drobnoustrojami chorobotwórczymi w poszczególnych fazach produkcji wyrobu spożywczego;
• badanie roli bakterii cyjanorodnych, w celu określenia produkcji cyjanku przez wybrane szczepy bakterii, ich zdolności przeżywania w glebie oraz oddziaływania na rośliny i strukturę mikroflory;
• badanie drobnoustrojów korzystnych dla środków żywnościowych, zapobiegających psuciu produktów przez wytwarzanie kwasów (jak w kwaśnym mleku lub kiszonkach), wzbogacających produkty w witaminy, łatwiej strawne składniki lub substancje poprawiające smak;
• prowadzenie badań z zakresu ekologii drobnoustrojów, np. oddziaływanie metali ciężkich na mikroorganizmy, ich wzrost, rozwój, wytwarzanie egzoenzymów;
• badanie drobnoustrojów, które potrzebne człowiekowi produkty wytwarzają w takiej ilości, że mogą być w sposób opłacalny produkowane na skalę przemysłową;
• opracowywanie ekspertyz dla produkcji masy samych drobnoustrojów, służących jako dodatkowa pasza białkowa lub tłuszczowa;
• współpraca z przemysłem w zakresie produkcji, której technologia wymaga procesów fermentacji, warunkowanych przez bakterie i drożdże (alkohole, kwas mlekowy i propionawy, aceton);
• opracowywanie ekspertyz dotyczących zakłócania przez drobnoustroje procesów technologicznych w przemyśle, w wyniku czego następuje uszkodzenie surowców lub produktów;
• opracowywanie ekspertyz mikrobiologicznych z wykonanych badań celem wykorzystania przez nadzór sanitarno-epidemiologiczny lub do podjęcia decyzji przez odpowiednie organy administracyjne;
• opracowywanie publikacji naukowych, referatów i metod wykorzystania wiedzy mikrobiologicznej w medycynie, weterynarii, środowisku, przemyśle, rolnictwie.