Inżynier gospodarki przestrzennej - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Inżynier gospodarki przestrzennej

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Inżynier gospodarki przestrzennej wykonuje prace badawcze, analizy, ekspertyzy i opracowania w dziedzinie planowania przestrzennego, zarządzania rozwojem regionalnym i lokalnym, projektowania urbanistycznego, inżynierii środowiska oraz gospodarki i zarządzania nieruchomościami. Przygotowuje plany zagospodarowania przestrzennego i programy rozwoju jednostek terytorialnych oraz ustala strategię rozwoju gospodarczego jednostek terytorialnych.

Zadania zawodowe na stanowisku inżynier gospodarki przestrzennej:

• przygotowywanie planów zagospodarowania przestrzennego określających przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy terenu, a także rozmieszczenie inwestycji celu publicznego na podstawie wykonywanych we własnym zakresie lub na zlecenie prac badawczych, analiz, ekspertyz i opracowań z uwzględnieniem przepisów w zakresie planowania przestrzennego, historycznej zabudowy, norm hałasu, nasłonecznienia itp.;
• przygotowywanie programów rozwoju jednostek terytorialnych (miasta, gminy wiejskie, powiaty);
• ustalanie i kontrolowanie lokalizacji inwestycji pod względem zgodności z przepisami, planami zagospodarowania przestrzennego, normami itp.;
• prognozowanie przemian w zagospodarowaniu przestrzennym terenu z wykorzystaniem modeli matematycznych, na podstawie informacji na temat procesów urbanizacji, procesów demograficznych, ruchu migracyjnego ludności, powiązań komunikacyjnych itp.;
• ustalanie strategii rozwoju gospodarczego i przestrzennego jednostek terytorialnych;
• analizowanie stanu i funkcjonowania terytorialnych systemów społecznych (traktowany całościowo obszar, który ma określone granice, jest zamieszkany przez połączoną więzami społecznymi ludność, nad którym sprawuje władzę administracja publiczna, na przykład: gmina, powiat, miasto, województwo, region itp.) oraz prowadzenie badań potrzeb mieszkańców jednostek terytorialnych w zakresie infrastruktury społecznej, transportowej, komercyjnej, edukacyjnej, kulturalnej itp.;
• tworzenie i obsługiwanie baz danych zawierających informacje na temat przekształceń jednostek terytorialnych;
• przestrzeganie zasad etyki, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosowanie przepisów prawa dotyczących zagospodarowania przestrzennego, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska.