Weterynaryjny kontroler sanitarny - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Weterynaryjny kontroler sanitarny

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Weterynaryjny kontroler sanitarny w ramach państwowego nadzoru weterynaryjnego, pod nadzorem głównego lekarza weterynarii kraju, kontroluje warunki sanitarne i weterynaryjne produkcji, przetwarzania oraz składowania środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego w rzeźniach i zakładach przetwórstwa mięsnego, zakładach drobiarskich, zakładach przetwórstwa rybnego, oborach, zlewniach mleka i zakładach mleczarskich, zakładach badania i przetwarzania dziczyzny, chłodniach składowych.

Zadania zawodowe na stanowisku weterynaryjny kontroler sanitarny:

• przeprowadzanie kontroli stanu sanitarnego produkcji, przetwarzania i składowania środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego (kontrola surowców, czystości pomieszczeń i urządzeń, higieny personelu i aktualności ich książeczek zdrowia, przestrzegania technologii produkcji itp.);
• pobieranie próbek z różnych faz produkcji (w tym próbek mleka w skupie) do badań laboratoryjnych, ich zabezpieczanie i znakowanie;
• sporządzanie protokołów z kontroli sanitarnej (porównywanie z wymogami i zestawieniami wyników kontroli), powiadamianie przełożonych o stwierdzonych uchybieniach;
• badanie przed- i poubojowe zwierząt rzeźnych i mięsa oraz drobiu, królików, nutrii, dziczyzny i ryb;
• dokonywanie podziału konfiskat poubojowych na karmę dla zwierząt futerkowych i konfiskaty utylizacyjne.