Pracownik pracy socjalnej - Ocena ryzyka zawodowego metodą Risk Score

Pracownik pracy socjalnej

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą Risk Score.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody Risk Score.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Pracownik pracy socjalnej organizuje pomoc osobom indywidualnym, rodzinom, grupom społecznym w odzyskiwaniu lub wzmacnianiu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie. Prowadzi poradnictwo w sprawach socjalnych i pokrewnych umożliwiających znalezienie i spożytkowanie środków do przezwyciężania trudności w osiąganiu indywidualnych celów. Wzmacnia zdolności grup i społeczności lokalnych do samodzielnego rozwiązywania własnych problemów oraz rozwoju. Efektywnie organizuje zróżnicowane formy pomocy i zarządza nimi.

Zadania zawodowe na stanowisku pracownik pracy socjalnej:

• dokonywanie analizy i oceny zjawisk, które powodują zapotrzebowanie na świadczenia pomocy służb społecznych oraz kwalifikują do uzyskania tych świadczeń;
• udzielanie informacji, wskazówek i pomocy w zakresie rozwiązywania spraw życiowych osobom, które dzięki tej pomocy będą zdolne samodzielnie rozwiązywać problemy będące przyczyną trudnej sytuacji życiowej;
• skuteczne posługiwanie się przepisami prawa w realizacji tych zadań;
• prowadzenie dla osób będących w trudnej sytuacji życiowej poradnictwa dotyczącego możliwości rozwiązywania problemów i udzielania pomocy przez właściwe instytucje państwowe, samorządowe i organizacje pozarządowe oraz wspieranie w uzyskiwaniu pomocy;
• udzielanie pomocy zgodnie z zasadami etyki zawodowej;
• wspieranie lub dążenie do przywrócenia wzajemnie korzystnych interakcji pomiędzy jednostkami a społeczeństwem w celu poprawy jakości życia;
• pobudzanie i wzmacnianie samozaradności społecznej - indywidualnej i zbiorowej - dla której oparciem powinny być lokalne instytucje rządowe, samorządowe i pozarządowe;
• pobudzanie społecznej aktywności i inspirowania działań samopomocowych w zaspokojeniu niezbędnych potrzeb życiowych osób, rodzin, grup i środowisk społecznych;
• współpraca i współdziałanie z innymi specjalistami w celu przeciwdziałania i ograniczania patologii i skutków negatywnych zjawisk społecznych, łagodzenie skutków ubóstwa;
• inicjowanie nowych form pomocy osobom i rodzinom mającym trudności oraz inspirowanie powołania instytucji świadczących usługi służące poprawie sytuacji życiowej takich osób i rodzin;
• współuczestniczenie w inspirowaniu, opracowaniu, wdrożeniu oraz rozwijaniu regionalnych i lokalnych programów pomocy społecznej ukierunkowanych na podniesienie jakości życia;
• ujawnianie, analizowanie i interpretowanie potrzeb społecznych mających wpływ na kształtowanie właściwych stosunków międzyludzkich, podnoszenie jakości życia oraz przezwyciężanie i pozytywne rozwiązywanie problemów społecznych;
• wskazywanie na luki i niedostatki w obowiązującym ustawodawstwie socjalnym i postulowanie koniecznych zmian;
• inicjowanie i uczestniczenie w badaniach problemów społecznych (diagnoza potrzeb);
• monitorowanie oraz ewaluacja programów i działań;
• dążenie do podnoszenia jakości usług oraz systematyczne podwyższanie kwalifikacji zawodowych poprzez uczestnictwo w różnych formach szkolenia i samokształcenie.