Negocjator policyjny - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Negocjator policyjny

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Negocjator policyjny ratuje ludzkie życie i zdrowie w sytuacjach kryzysowych takich jak: zapowiedź samobójstwa, wzięcie i przetrzymywanie zakładników, uprowadzenie dla okupu, groźba użycia broni, niebezpiecznego narzędzia albo materiału wybuchowego. Podejmuje negocjacje z osobą zagrażającą swojemu życiu lub z przestępcą zagrażającym życiu innych ludzi lub mieniu. Zawiera układ z osobą w sytuacji kryzysowej. Przestrzega zasad negocjacyjnych.

Zadania zawodowe na stanowisku negocjator policyjny:

• przyjęcie zlecenia na rozpoczęcie negocjacji oraz podział zadań w zespole negocjacyjnym;
• ocena i diagnoza sytuacji kryzysowej: poznanie zamiarów osoby, jego stanu psychicznego, planów i realności wysuwanych gróźb;
• wybór najlepszej metody i taktyki rozwiązania sytuacji kryzysowej: wysłuchanie racji osoby w sytuacji kryzysowej, gra na zwłokę, układ z przestępcą i pozorna realizacja jego żądań, obniżenie emocji przeciwnika zwiększające racjonalność jego działań;
• podjęcie rozmów z osobą wywołującą sytuację kryzysową z wykorzystaniem odpowiednich środków technicznych zapewniających niezbędne bezpieczeństwo;
• przekonywanie osoby w sytuacji kryzysowej do zaniechania działań zagrażających jej życiu lub zaniechania popełnienia przestępstwa;
• uzyskanie psychicznej przewagi nad przeciwnikiem z wykorzystaniem zasad wywierania wpływu na jego zachowanie oraz własnego doświadczenia negocjacyjnego i życiowego;
• zawarcie układu z osobą w sytuacji kryzysowej;
• przestrzeganie zasad negocjacyjnych takich jak: podporządkowania działań sił porządkowych w sprawie bezpieczeństwa oraz stworzenie dogodnych warunków operacyjnych do unieszkodliwienia przestępcy;
• współpraca z konsultantami: psychologiem policyjnym przy sporządzaniu profilu osobowości sprawcy sytuacji kryzysowej w przypadku długich negocjacji, pirotechnikiem, strażakiem, grupą operacyjną w zależności od charakteru sytuacji kryzysowej itp.;
• podsumowanie i omówienie sytuacji kryzysowej w kontekście popełnionych błędów i dobrych rozwiązań sytuacji kryzysowej;
• podejmowanie działań na rzecz profilaktyki rozwiązywania sytuacji kryzysowych;
• stałe doskonalenie umiejętności negocjacyjnych, wymiana oraz zdobywanie nowych doświadczeń;
• wykonywanie zadań wojewódzkiego koordynatora negocjatorów;
• łączenie zadań zawodowych negocjatora z obowiązkami policjanta danej komórki w zależności od liczby zdarzeń kryzysowych;
• uczestnictwo w operacjach antyterrorystycznych, zabezpieczanie protestów społecznych oraz okupacji budynków.