Lekarz-immunologia kliniczna - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Lekarz-immunologia kliniczna

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Lekarz-immunologia kliniczna rozpoznaje, różnicuje i leczy ostre oraz przewlekłe choroby o stwierdzonym lub przypuszczalnym tle immunologicznym przeprowadzając diagnostykę laboratoryjną dotyczącą w szczególności niedoborów odporności, chorób autoimmunizacyjnych oraz biorców alloprzeszczepów. Uczestniczy w działaniach na rzecz promocji zdrowia i zapobiegania chorobom na tle immunologicznym.

Zadania zawodowe na stanowisku lekarz-immunologia kliniczna:

• badanie chorych, podmiotowe i przedmiotowe, ukierunkowane na ustalenie objawów chorób i zespołów uwarunkowanych immunologicznie;
• kierowanie chorych na badania dodatkowe (uzupełniające);
• ocenianie immunologicznego stanu chorego za pomocą właściwie dobranych testów skórnych;
• wykonywanie laboratoryjnych badań immunologicznych (określenie fenotypu populacji i subpopulacji, limfocytów, badanie czynnościowe limfocytów T, określenie fenotypu limfocytów B, określenie fenotypów, aktywności markerów aktywacji i aktywności cytotoksycznej NK, oznaczanie markerów osoczowych);
• pobieranie materiału biologicznego do badań biochemicznych, immunologicznych i innych;
• interpretacja i ocena wyników badań immunologicznych i molekularnych, w tym testów immunohistochemicznych i innych;
• leczenie chorób uwarunkowanych immunologicznie;
• monitorowanie leczenia immunomodulacyjnego;
• współpraca z innymi specjalistami w zakresie przeszczepiania narządów, tkanek i komórek w szczególności w zakresie prowadzenia biorcy alloprzeszczepu;
• udzielanie konsultacji specjalistycznych dla innych specjalności medycznych;
• inne zadania objęte posiadaną specjalizacją w dziedzinie chirurgii dziecięcej, chirurgii ogólnej, chorób wewnętrznych, chorób zakaźnych, dermatologii i wenerologii, diagnostyki laboratoryjnej, patomorfologii, pediatrii, położnictwa i ginekologii lub radioterapii onkologicznej.