Konstruktor odzieży - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Konstruktor odzieży

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Konstruktor odzieży tworzy szablony (formy) wykorzystywane do produkcji odzieży damskiej i męskiej (lekkiej i ciężkiej): bluzek, tunik, sukni, spódnic, płaszczy, marynarek, spodni. Stopniuje rozmiary, odszywa pierwowzory, tworzy układy kroju oraz kalkuluje zużycie materiałów do projektowanych wzorów.

Zadania zawodowe na stanowisku konstruktor odzieży:

• zapoznawanie się z projektem odzieży na podstawie wzoru, rysunku, zdjęcia lub gotowego produktu;
• przygotowywanie na stołach do lagowania tkanin szablonów wyjściowych asortymentów odzieży damskiej, męskiej i dziecięcej a także sportowej na podstawie otrzymanych wzorów;
• modelowanie wykonanych szablonów odzieży;
• odszywanie pierwowzorów do produkcji odzieży;
• wykonywanie stopniowania szablonów odzieży na żądane rozmiary wg różnego rodzaju tabel wymiarów z uwzględnieniem obwodu, wzrostu, typu sylwetki oraz stopniowania nieproporcjonalnego;
• kalkulowanie zużycia materiałów do projektowanych wzorów;
• posługiwanie się automatycznymi lagowarkami i cutterami, systemami ładowania i magazynowania tkanin, nożami taśmowymi, znacznikami do tkanin, nożami pionowymi itp.;
• współpraca z projektantami i producentami odzieży przy doborze materiałów i surowców;
• przesyłanie szablonów do firmy projektującej lub wdrażającej odzież do produkcji;
• obsługa programów komputerowych przeznaczonych do tworzenia szablonów, modelowania, stopniowania oraz automatycznego rozkroju tkaniny;
• śledzenie trendów mody, nowych maszyn szwalniczych oraz przyrządów do produkcji odzieży (nożyczek, igieł do maszyn szwalniczych, nici itp.);
• uczestnictwo w targach i pokazach mody;
• przygotowywanie tabel rozmiarów oraz tworzenie dokumentacji technicznej tworzenia szablonów odzieży.