Hodowca koni - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Hodowca koni

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Hodowca koni planuje, organizuje, nadzoruje oraz wykonuje czynności związane z chowem i hodowlą koni. Prowadzi zbyt sztuk hodowlanych i użytkowych.

Zadania zawodowe na stanowisku hodowca koni:

• ocena możliwości hodowli i planowanie wielkości stada;
• ocena cech rasowych, użytkowych i osobniczych oraz wybór osobników do kojarzeń użytkowych i hodowli;
• zapewnianie prawidłowych warunków chowu i hodowli;
• zapewnianie ilości i jakości pasz;
• żywienie (porcjowanie i zadawanie pasz, pojenie) zgodnie z wiekiem i użytkowaniem;
• wychów i przygotowanie młodych osobników do pracy;
• prowadzenie rozrodu i kojarzenie hodowlane;
• selekcja i wychów poszczególnych osobników zależnie od możliwości ich dalszego wykorzystania;
• codzienna pielęgnacja i użytkowanie gospodarcze oraz hodowlane;
• zapewnianie opieki zdrowotnej i użytkowej: korekta kopyt, kucie, objuczenie itp.;
• prowadzenie codziennych obserwacji osobniczych, wyciąganie wniosków i formułowanie spostrzeżeń, dokonywanie korekt dalszego postępowania;
• utrzymywanie koni oraz ich pomieszczeń w należytej czystości, usuwanie obornika, stosowanie codziennych zabiegów higienicznych i pielęgnacyjnych;
• przestrzeganie terminów przemieszczeń klaczy źrebnych, izolowanie ich w porodówkach, zapewnianie racjonalnego wychowu i pielęgnowania źrebiąt i ogierów;
• przestrzeganie przepisów sanitarnych w celu uniknięcia chorób odzwierzęcych;
• prowadzenie odpowiedniej dokumentacji hodowlanej i ekonomicznej;
• sprzedaż sztuk hodowlanych i użytkowych.