Funkcjonariusz służby więziennej - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Funkcjonariusz służby więziennej

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Funkcjonariusz służby więziennej (ochrony więziennictwa), nazywany w uproszczeniu strażnikiem więziennym jest zobowiązany do sprawowania ciągłego nadzoru nad osobami osadzonymi w danej placówce. Funkcjonariusz ma prawo do natychmiastowego reagowania w przypadkach pogwałcenia regulaminu, przejawów agresji i przemocy ze strony osób pozbawionych wolności. W każdej z tego rodzaju sytuacji, strażnik więzienny ma także obowiązek powiadomienia o zajściu swoich przełożonych, a także złożenia raportu na ich ręce, ze szczegółowym opisem zdarzenia. Funkcjonariusz służby ochrony więziennictwa ma także zapewniać bezpieczeństwo osobom osadzonym w więzieniu, a także wszystkim osobom przebywającym na jego terenie, np. lekarzy, wychowawców, itp. Wszystkie działania strażnika są określone w wewnętrznym regulaminie, którego bezwzględne przestrzeganie jest weryfikowane przez przełożonych. W obszarze uprawnień strażnika leży również możliwość sprawdzania celi i rzeczy osobistych osadzonych na terenie zakładu w poszukiwaniu niebezpiecznych narzędzi lub innych zabronionych przedmiotów.

Zadania zawodowe na stanowisku funkcjonariusz służby więziennej:

• Ciągła obserwacja więźniów, odebranie osadzonego z właściwego oddziału mieszkalnego, kontrola bagażu i samego osadzonego, doprowadzenie do wyznaczonego pomieszczenia lub pojazdu.
• Obserwacja zachowania osadzonych w trakcie przejazdu i po przybyciu na miejsce przeznaczenia.
• Odebranie z pojazdu konwojowanej osoby i przeprowadzenie pobieżnej kontroli osobistej.
• Doprowadzenie do miejsca przeznaczenia.
• Zabezpieczenie miejsc, z których potencjalnie może dojść do ucieczki – nieokratowane okna, drzwi do innych pomieszczeń, szczególnie na niższych kondygnacjach budynku.