Konserwator dzieł sztuki - Ocena ryzyka zawodowego metodą PN-N-18002

Konserwator dzieł sztuki

Charakterystyka ryzyka zawodowego

• Ryzyko zawodowe zawiera około 20 stron.
• Ocenę ryzyka zawodowego opracowano metodą trzystopniową, zgodnie z Polską Normą PN-N-18002.
• Pierwsza strona ryzyka zawodowego, zawiera miejsce na zatwierdzenie dokumentu.
• Ostatnia strona dokumentu zawiera miejsce na podpis pracownika, potwierdzający zapoznanie się z ryzykiem zawodowym.

Spis treści dokumentacji ryzyka:

• Strona tytułowa.
• Charakterystyka Metody PN-N-18002.
• Opis dla stanowiska pracy.
• Wymagania dla stanowiska pracy.
• Identyfikacja zagrożeń na stanowisku pracy.
• Karta pomiaru ryzyka zawodowego.
• Plan działań korygujących ryzyko zawodowe dla stanowiska pracy.
• Potwierdzenie zapoznania z dokumentacją dla stanowiska.

Opis stanowiska pracy.

Konserwator dzieł sztuki zabezpiecza oraz odnawia dzieła malarskie, druki, ryciny, książki, akta, odtwarza brakujące części rzeźb, zabytkowych tkanin, witraże i inne dzieła sztuki oraz przywraca im pierwotny wygląd, przy zastosowaniu odpowiednich środków chemicznych, palety barw, specjalistycznych narzędzi i urządzeń konserwatorskich.

Zadania zawodowe na stanowisku konserwator dzieł sztuki:

• ocenianie zakresu prac konserwatorsko-restauracyjnych na podstawie osobistych oględzin i zdjęć;
• ustalanie potrzebnych materiałów, narzędzi i środków chemicznych do przeprowadzenia prac konserwatorskich i restauracyjnych;
• prowadzenie dokumentacji konserwatorskiej dla każdego dzieła oddzielnie;
• nadzorowanie stałych warunków temperatury i wilgotności w pomieszczeniach, gdzie przechowywane są dzieła sztuki;
• konserwowanie określonego dzieła sztuki: obrazu, rzeźby, witrażu, zabytkowej tkaniny, druków, rycin, książek, akt, poprzez naprawienie uszkodzeń mechanicznych spowodowanych upływem czasu, dewastacją lub niewłaściwymi wcześniejszymi naprawami;
• prowadzenie dokumentacji konserwowanego obiektu;
• zabezpieczanie zabytkowych dzieł sztuki przed wpływami atmosferycznymi i zanieczyszczeniami w powietrzu;
• nadzorowanie właściwego użytkowania dzieł sztuki przez poszczególne instytucje lub użytkowników;
• kopiowanie dzieł sztuki z określonych dziedzin;
• wykonywanie ekspertyz w galeriach sztuki lub muzeach;
• prowadzenie działalności naukowej i dydaktycznej dotyczącej teorii metod konserwatorskich;
• publikowanie wyników prac naukowych;
• prowadzenie działalności popularyzatorskiej.