Wszystkie artykuły

Metoda OWAS skupia się na określeniu położenia tułowia, ramion, nóg, a także obciążeniu zewnętrznym. Celem metody jest ujawnienie i ewentualna korekta niepożądanych pozycji poprzez modyfikacje stanowisk pracy, a także poinformowanie pracowników o tym jak prawidłowo zapobiegać powstaniu skutków narażenia na zagrożenie. Wykorzystywana jest najczęściej w sytuacjach, gdzie występuje dużo różnych pozycji. W celu wyznaczenia obciążenia należy nadać pozycji odpowiedni kod i za pomocą tabeli określić jego kategorie.

Ocena obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego metodą RULA bierze pod uwagę obciążenie ramienia, przedramienia, nadgarstka, skręcenia nadgarstka, szyi, tułowia i nóg. Metodę tą można zastosować na bardzo różnych stanowiskach pracy od administracyjno-biurowych po pracę wykonywane w bardzo niekorzystnych warunkach pracy. Zaletą metody RULA jest szybkość i łatwość w wykonaniu.

Metoda WPR nazwana również metodą wskaźnika poziomu ryzyka jest określana przez prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia (A), częstości występowania narażenia (ekspozycji na zagrożenie) (B), rodzaju szkód (największej spodziewanej straty) (C), zakresu szkód (liczby osób narażonych na zagrożenia) (D). Parametry ryzyka zawodowego są szacowane za pomocą tabel, co ułatwia określenie poszczególnego elementu.

Ocena ryzyka zawodowego metodą Pięciu Kroków, której pełna nazwa to pięć kroków do oceny ryzyka (ang. Five steps to risk assessment). Składa się z czterech parametrów, które są określane jako: P czyli prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia, F jako częstotliwość narażenia (ekspozycji), S następstwo zdarzenia (skutki) oraz I liczba osób narażonych. Wartość tych elementów jest opisana za pomocą tabel, co ułatwia określenie wielkości ryzyka zawodowego.

Ocena ryzyka zawodowego metodą JSA składa się z wielu etapów, charakteryzowana jest za pomocą takich parametrów jak konsekwencja (C) oraz prawdopodobieństwo konsekwencji (P). Wartość P jest określana za pomocą trzech elementów tj. częstotliwość występowania zagrożeń (F), prawdopodobieństwo zdarzenia (O) i możliwości uniknięcia lub ograniczenia szkody (A). Metoda skupia się na regularnych badaniach sposobu pracy maszyn i urządzeń, stanowisku pracy i wykonywanych na nim procesach technologicznych, a także na zagrożeniach na nim występujących.

Wstępna analiza zagrożeń (PHA, ang. Preliminary Hazard Analysis) zakłada możliwość powstania wypadku przy pracy oraz w sposób jakościowy szacuje jego możliwe skutki lub utratę zdrowia pracownika. Jest metodą dwuparametrową, która określa stopień szkód oraz prawdopodobieństwo szkody. Parametry są przedstawione za pomocą sześciostopniowych tabel. Często wykorzystywana jest w celu porównania koncepcji projektowych, a także jako składowa dla metod bardziej szczegółowych.